Najnowsze wpisy, strona 1


Nikt nie zasługuje na to, aby tracić bliskich.....
Autor: nieasertywna | Kategorie: Codziennik 
Tagi: smutek   śmierć   strata   utrata   bliski  
17 czerwca 2014, 20:19
Witam Was. 
Dzisiejszy post będzie dość osobisty, ale mimo wszystko chcę podzielić się z Wami tym, ponieważ wiem (mam taką nadzieję), że jak wyrzucę to z siebie będzie mi łatwiej. 
Od jakiegoś czasu (kilka miesięcy) brałam leki antydepresyjne, które dostalam od INTERNISTY, tak zgadza się dobrze przeczytaliście, od internisty. Brałam te leki i przez jakiś czas było okej, jednak od jakieś czasu (ostatnie 2-3 tyg) chodzę non stop zmęczona, zamykają mi się oczy, 2 godziny od wstania z łóżka ziewam i ledwo chodzę. W końcu zebrałam się na rozmowę z psychologiem (chodze od lutego b.r na spotkania) aby, porozmawiać o tym co się ze mną dzieje i co będzie najlepiej zrobić w takim wypadku. Otóż poszłam dziś do internisty, tym razem innego, tamten przestał pracowac w tej przychodni, i dostałam skierowanie na badania oraz skierowanie do psychiatry, ponieważ chciałabym jeszcze z psychiatrą skonsultować swoje zachowania organizmu. Oprócz tego wszystkiego w weekend dowiedziałam się również, że tata mojego chłopaka ( jestesmy razem 3,5 roku ponad) zmarł i jest mi strasznie ciężko z tym uczuciem, bo niecałe dwa lata temu pochowaliśmy babcię Pana Niebieskookiego.  Niestety nie ma go w Warszawie i jest mi bardzo ciężko z tym, że nie mogę do Niego pojechać, bo na razie finansowo mnie nie stać żeby jechać i być przy Nim w takiej chwili. Pozostaję mi wsparcie przez telefon. :( 
Przepraszam wszystkich czytających i odwiedzających tego bloga za ten wpis, ale musiałam gdzieś to wyrzucić z siebie. 
Mam nadzieję tylko, że nie zrazi Was ta notatka do tego bloga i obiecuję postarać się o bardziej optymistyczne posty następnym razem :) 
Jak łapać szczęśliwe chwilę?
Autor: nieasertywna | Kategorie: Codziennik 
Tagi: szczęście  
14 czerwca 2014, 18:21

Pewnie wiele z Was często ma takie dni kiedy wszystko wydaje wam się bez sensu, wszystko jest beznadziejne, wy jesteście beznadziejne, pogoda nie jest taka jaką chcecie, a włosy razem z ulubionym makijażem nie są takie jakie być powinny. Ja też znam to uczucie i nie raz mam takie dni, dlatego podjełam wyzwanie o którym przeczytałam na jednym z wielu blogów, które odwiedzam (niestety nie pamiętam, na którym, PRZEPRASZAM!). 

Wyzwanie to polega na tym, abyśmy przez 1 miesiąc kalendarzowy zapisywali sobie w zeszycie, na karteczkach, które potem gdzieś schowamy, albo nawet w telefonie każdego dnia jedną miłą rzecz. Może to być na przykład u osób, które jak ja się uczą dostanie dobrej oceny z jakiegoś przedmiotu, bądź spotkanie z przyjaciółmi, albo obejrzenie ulubionego filmu lub serialu. 

Jest to tzw lista małych rzeczy, natomiast u Ani z bloga www.aniamaluje.com znalazłam ten sam pomysł tylko w trochę innym wydaniu,  podsyłam Wam link :) 

http://www.aniamaluje.com/2012/12/jak-zatrzymac-szczesliwe-chwile.html

Ja swoje wyzwanie podjełam 1 czerwca i jak na razie muszę Wam powiedzieć, że jestem miło zaskoczona tym, że minęły już dwa tygodnie, a ja nie jestem zniechęcona i trzymam się tego wyzwania dalej, bo tak jak wspomniałam w pierwszym poście jestem leniwa i do wszystkiego mam słomiany zapał. Sądziłam więc, że i z tym wyzwaniem mi nie wypali, a tu proszę połowa miesiąca już za mną. Bardzo mnie to motywuje, bo nawet nie wiem kiedy te dwa tygodnie zleciały, i pomimo tego, że czasem coś się wydarzyło, to z każdego dnia znalazłam chociaż jedną małą drobnostkę która sprawiła mi przyjemność.  Ja swoją liste " MAŁYCH RZECZY " zapisuje sobie w zeszycie, który jest brudnopisem, ale do którego codziennie zaglądam, dlatego właśnie wydał mi się odpowiedni na to wyzwanie. 

Każdego dnia zapisuję datę a obok miłą rzecz, która spotkała mnie danego dnia. Nie ma tutaj ograniczeń, chcesz wpisz tylko jedną rzecz, ale jeśli masz ochote możesz wypisać sobie więcej miłych chwil które Cię spotkały właśnie tego jednego dnia. Ja przez to, że codziennie zaglądam do tego zeszytu patrze co spotkało mnie poprzedniego dnia i jeszcze poprzedniego i jakoś tak od razu robi mi się weselej. Taie zapisywanie sobie tych kilku małych, miłych rzeczy, które spotykają nas każdego dnia pozwala Nam również lepiej znieść te gorsze dni, wystarczy zajrzeć sobie do zeszytu (to w moim wypadku), czy gdzie indziej macie listę swoich małych rzeczy i poczytać. Myślę, że od razu zrobi Wam się lepiej i weselej tak jak jest w moim wypadku :) 

Mam nadzieję, że zachęciłam kogoś z Was do podjęcia takiego wyzwania. Jeżeli chodzi o mnie, to jest to pierwszy krok do tego, aby zmienić coś w swoim życiu. U mnie ma to ćwiczyć inne spojrzenie na świat, ponieważ jestem straszną pesymistką oraz w jakiś sposób samodyscyplinę, bo jednak każdego dnia muszę usiaść na te 3 minuty i zapisać tą jedną rzecz i tak przez cały miesiąc. Także jeśli uda mi się wytrwać w tym wyzwaniu a bardzo w to wierzę i bardzo bym tego chciała, to będę podejmować kolejne, ale o tym może w nastepnym poście. 

Trzymam za Was kciuki, jeżeli się zdecydujecie na podjecię swojego wyzwania razem ze mną :)

Bo wszystko zaczyna się w głowie.
Autor: nieasertywna | Kategorie: Codziennik 
14 czerwca 2014, 16:44
Witam Was!
 
Nigdy nie mam pomysłu na to co napisać w pierwszym poście więc może poprostu zacznę od tego, że się trochę Wam przedstawie. 
 
Mam na imię Karolina i mam 19 lat. Do ukonczenia 18 r.ż. przebywałam w placówke wychowawczej (niestety nie ze swojej winy) i od roku jestem na tzw. usamodzielnieniu tzn., że sama mieszkam, w wynajetym mieszkaniu i zaczęłam dorosłe życie. Wiadomo czasem słońce, czasem deszcz w tym "dorosłym" życiu. To że mam dowód i mogę sobie legalnie kupić papierosy (niestety palę choć staram się ograniczyć a w przyszłości rzucić) to nie znaczy, że jestem dorosła. Z chęcią wróciłabym do czasu dzieciństwa, gdzie problemami było to, że muszę czekać w kolejce bo huśtawki na placu zabaw są zajete przez inne dzieci, ale wróćmy do tematu. 
Uczę się 3 rok w technikum fryzjerskim i pochodzę z Warszawy, od 3 lat jestem też w stałym związku i jak to w związkach bywa też jest różnie, ale o tym kiedy indziej :) 
 
Bloga założyłam, bo chciałabym znaleźć w końcu swoje miejsce. Nie znaczy to, że nie mam przyjaciół, bo mam i bardzo ich kocham, ale nie zmienia to faktu, że czasem i tak czuję się strasznie samotna, odizolowana od świata, że nikt mnie nie rozumie. Drugim powodem jest też to, że chciałabym zacząć wprowadzać dość sporo zmian w swoim życiu od lepszego odżywia po samorozwój i organizacje na przykład bo raz że jestem strasznym leniem (TAK przyznaje się do tego publicznie i ŚWIADOMIE), a dwa że brakuje mi motywacji i mam słomiany zapał do wszystkiego, niestety. 
 
Mam nadzieję, że z czasem się tu zaklimatyzuje i blog nie zniknie po miesiącu od jego powstania, więc jeśli mogę Was prosić, to proszę o to abyście trzymali za mnie kciuki. 
Dziękuje z góry.